Otizm, Otizm Spektrum Bozukluğu
Otizm Spektrum Bozukluğu (OSB), bireylerin sosyal etkileşim, iletişim, davranışsal esneklik ve ilgilerinde farklılıklar gösterdiği, genellikle erken çocukluk döneminde fark edilen nörolojik bir bozukluktur. Otizm, geniş bir spektrumda yer alır, yani her bireyde farklı düzeyde belirtiler görülebilir. Bu durum, bireyin öğrenme ve gelişim süreçlerinde çeşitli güçlükler yaşamasına neden olabilir.
Ne Amaçla Uygulanır?
Otizm Spektrum Bozukluğu, aşağıdaki alanlarda belirgin zorluklarla kendini gösterir:
- Sosyal etkileşimde zorluklar (göz teması kurmamak, empati eksiklikleri, başkalarının duygularını anlamakta güçlük)
- İletişim becerilerinde zorluklar (konuşma geriliği, ses tonunda farklılıklar, sözel olmayan iletişimi anlamada güçlük)
- Tekrarlayıcı davranışlar ve sınırlı ilgi alanları (belirli konulara aşırı takıntılı olma, sürekli aynı hareketleri yapma)
- Esneklik eksikliği (yeni durumlar karşısında huzursuzluk, rutinlerin bozulmasından rahatsızlık duyma)
- Duyusal hassasiyetler (seslere, ışıklara, dokulara aşırı hassasiyet veya tersi olarak duyusal uyarılara ilgisizlik)
Kimlere Uygulanır?
Otizm, genellikle erken çocukluk döneminde tanı alır ve tedaviye erken başlanması, bireylerin gelişimine büyük katkı sağlar. Otizm Spektrum Bozukluğu aşağıdaki gruplarda görülebilir:
- Erken yaşlarda sosyal ve iletişim sorunları yaşayan çocuklar
- Okulda veya sosyal ortamda zorlanmalar yaşayan bireyler
- Davranışsal düzenlemeleri zor olan çocuklar ve ergenler
- İletişim becerileri gelişiminde gerilik olan bireyler
- Özelleşmiş davranışlarla, duygusal ve sosyal zorluklarla başa çıkmaya çalışan bireyler
Ne Değildir?
Otizm Spektrum Bozukluğu, her bireyde aynı şekilde ortaya çıkmaz. Bu nedenle, bir bireyde görülen belirtiler diğerinden farklı olabilir. Otizm, yalnızca dil geriliği veya sosyal çekilme ile sınırlı bir durum değildir. Otizm tanısı koyulurken, bu durumun sadece birkaç belirtiden ibaret olmadığı ve geniş bir yelpazede belirti gösterdiği unutulmamalıdır. Ayrıca, otizm tedavi edilmezse bireylerin sosyal hayata katılımı zorlaşabilir, ancak erken müdahalelerle bu zorluklar önemli ölçüde iyileştirilebilir.